Rachab gelooft

Doordat het volk God geloofde, zijn de muren van Jericho ingestort nadat het volk er zeven dagen lang omheen getrokken was. Doordat de hoer Rachab God geloofde, bleef zij in leven toen verder iedereen van de stad (Jericho) gedood werd. Ze werd gered omdat ze de spionnen had beschermd.

Geloven en genade zijn zoals twee draden van hetzelfde sterke koord aan elkaar verbonden. Ze horen onlosmakelijk bij elkaar. De Heer heeft het volk van Israël niet uit Egypte bevrijd vanwege hun goede daden. Ze hebben hun bevrijding niet op één of andere manier verdiend. De Heer heeft hen gered uit Zijn genade. En door Zijn genade heeft Hij Rachab gered en aan Zijn familie toegevoegd. Maar tegelijkertijd wel dankzij hun geloof dat God het zou gaan doen.

Ik denk niet dat Rachab maar iets van Gods plannen zelf heeft kunnen bedenken. Ze verlangde naar Gods goedheid, ze gehoorzaamde Zijn zachte, maar doordringende waarheid in haar hart en ze gaf zichzelf helemaal over aan Hem. Maar dat ze lid zou mogen zijn van de familie van Jezus? Dat had ze niet durven dromen. Maar zo is het wel gegaan!

Verwerkingsvragen: