Noor is wakker. Haar kamer is al licht, maar het huis is nog stil. Ze klimt op de stoel en kijkt uit het dakraam. Boven de rivier hangt een laagje dunne mist, net een deken. De rivier slaapt nog. De lucht kleurt lichtoranje, geel en goud. Goud van de zon. De zonnestralen steken de rivier over.
Morgenstond heeft goud in de mond, zegt oma altijd.
Noor doet haar korte broek en T-shirt aan en gaat het trapje af. De trap is een soort ladder. Ze klimt er andersom af, met haar gezicht naar de treden.
Ze loopt naar de keuken. Hé, de deur naar buiten staat open. Wie nog meer is al uit bed?
De schommelbank op het terras beweegt. Oma zit buiten.
‘Goedemorgen,’ groet oma.
Noor geeft oma een kus. Ze gaat naast haar zitten. Samen schommelen ze heen en weer.
‘Voeger zat ik ook vaak op de schommelbank van het terras,’ zegt oma. Ze kijkt in de verte. Heel ver weg naar vroeger.
‘Vertel nog eens over vroeger?’ vraagt Noor.
‘Heel vroeger?’
‘De tijd voor opa. Toen je nog kind was. Toen je op het eiland woonde met de slangen en palmbomen? Waar de zon altijd scheen…’
Oma lacht. Ze slaat haar arm om Noor heen. ‘Met deze warme zomer lijkt het hier wel op Curaçao,’ zegt ze. ‘We stonden altijd vroeg op. Nog voor schooltijd gaven we de planten water uit de regenbak. Die bak stond naast het huis. In deze grote bak werd het regenwater opgevangen.’
Eilandoma komt uit het boek Het jaar rond van Evelien van Dort.
Het jaar rond is een feestelijk voorleesboek van Evelien van Dort, vol avonturen thuis, op school en in de natuur! Lucas en Noor wonen met hun ouders, oma en hond Roska aan de rand van een dorp vlak bij de rivier. Samen beleven ze grote en kleine avonturen. Zo krijgt Noor een rode fiets voor haar verjaardag, en gaan ze op bezoek bij de pasgeboren lammetjes. In het boek ga je het jaar door, en komen alle feestdagen aan bod: Sint Maarten, Sinterklaas, Advent, Kerstmis, Pasen en nog veel meer. Een prachtig boek met veel voorleesverhalen en vrolijke full-color illustraties van Daniëlle Schothorst.
Lees hieronder verder in Het jaar rond
Opeens maakt de schommelbank een zwieper.
‘Oeladoela,’ roept oma verschrikt. Lucas is met een grote sprong naast oma en Noor gaan zitten. Zijn haar staat recht omhoog. Hij heeft zijn slaapshirt nog aan.
‘Ook goedemorgen,’ zegt oma. Ze vertelt gewoon verder.
‘Op een ochtend vulde ik een emmer met water uit de grote bak. Ik zag twee groene ogen. Ze keken me een beetje vals aan.’
‘Zag je ook groene oren?’ vraagt Lucas.
‘Sst,’ sist Noor.
‘Ik wilde water voor de planten. Dus liet ik de emmer in het water zakken,’ vertelt oma. ‘Het water bewoog. Een stukje groene staart kwam boven. Toen zag ik een groene neus… De neus werd groter en groter… Toen zag ik witte tanden, van die scherpe witte tanden. Net driehoekjes.’
Noor wiebelt haar ene losse voortand op en neer, zo spannend vindt ze het.
‘De bek ging verder open. En ik zag nog meer tanden. Opeens wist ik dat ik het dier eerder gezien had, in een boek. De krokodil was al vlak bij mijn emmer. Ik trok nog net op tijd de emmer voor zijn bek weg. Stel je voor dat de krokodil de emmer van me afpakte. De emmer was net nieuw. Het was een mooie rode emmer.’
‘En toen?’ vraagt Lucas. Hij zit dicht tegen oma aan.
‘Ik trok de emmer uit het water. Ik rende weg. Water klotste over de rand. Ik rende met de emmer naar binnen en duwde de deur dicht. ‘Een krokrokro!’ riep ik.
’Mijn moeders ogen werden groot van schrik. Ze durfde de deur niet open te doen. Buiten hoorden we gebrom. Een grommend gebrom, doodeng. We keken door het raam. De krokodil zat voor de deur. Met groene ogen en een bek vol witte tanden. We bibberden van de schrik. De krokodil keek naar ons en wij keken naar de krokodil. De buurman heeft de krokodil toen weggejaagd. Hij maakte ook een deksel voor de waterput, zodat de krokodil daar niet meer kon zwemmen. Dag krokodil,’ zegt oma. ‘En de krokodil met de grote groene valse snuit, blaast het verhaal uit.’
Het is even stil.
‘Eten krokodillen mensen?’ vraagt Lucas.
‘Ja, natuurlijk,’ antwoordt Noor.
‘Als oma was opgegeten,’ denkt Lucas hardop. ‘Dan was ze niet met opa getrouwd. En dan was papa er niet en dan had ik geen papa, want dan was ik er ook niet.’ Lucas geeft oma een dikke knuffel.
‘Je hebt helemaal gelijk, slimmerd,’ zegt oma lachend.
Noor kijkt naar oma’s chocoladebruine voeten. Ze is blij met haar eiland-oma. Sinds opa dood is, woont oma bij hen in het dijkhuis. Opa was ook lief. Sinds opa er niet meer is, vindt ze oma zo lief als opa en oma samen.
