Vrouwen in de geneeskunde

Lees over vrouwen in de geneeskunde in de 18e eeuw.

1809, Edinburgh

James miranda Barry begon geneeskunde te studeren aan de universiteit van Edinburgh, en op zijn 22e behaalde hij zijn diploma. Nadat hij de examens van de Royal College of Surgeons had behaald, sloot hij zich aan bij het leger. Hij begon als ziekenhuis assistent maar was al snel gepromoveerd tot assistent van de chirurg. Barry was een erg getalenteerde chirurg en heeft een van de eerste keizersneeën uitgevoerd die vast werd gelegd, waarbij zowel de moeder als het kind de operatie overleefde. Hij vocht ook tegen de onhygiënische omstandigheden in de ziekenhuizen, asielen en gevangenissen. In 1857 werd hij de Inspecteur Generaal en was hij de bevelvoerder van de ziekenhuizen waar hij verder vocht voor betere gezondheidszorg. Hij overleed aan dysenterie in 1865. Toen de autopsie werd gehouden kwam er echter iets bijzonders naar voren. James Barry was geboren als vrouw. De vraagt blijft of James Barry zich voordeed als man aangezien vrouwen vroeger geen grote beroepen konden uitoefenen binnen de geneeskunde, of dat James Barry een transman was. James Barry was in elk geval binnen de geneeskunde zijn tijd ver vooruit. 

BRON


1748, Londen

Een andere geneeskundige die zijn tijd ver vooruit was, was John Hunter. In tegenstelling tot Barry heeft Hunter nooit een diploma behaald en had hij geen ambities om dokter te worden. In 1748 ging hij naar Londen om zijn broer te helpen bij een van zijn anatomie lessen. In 1749 begon hij chirurgie te leren in het ziekenhuis onder leiding van William Cheselden. In het begin van de jaren 70 begon hij zelf met chirurgie. Hunter heeft veel bijgedragen aan de geneeskunde op het gebied van tandheelkunde, geslachtsziekten en ontstekingen.

BRON


1740, Bologna

Het waren niet alleen mannen die een grote bijdrage hebben geleverd aan de geneeskunde in de 18e eeuw. Ook vrouwen droegen hier veel aan bij, ook al was dit soms ongebruikelijk of moeilijk voor hen in die tijd. Een van deze vrouwen is Anna Morandi Manzolini. Morandi was een Italiaanse anatoom en beeldhouwer. Samen met haar man had ze verschillende lijken ontleed en bestudeerd. Wat bijzonder was aan hun methode, was dat ze niet naar het hele lichaam in een groot geheel keken, maar naar elk orgaan op zichzelf. Hierdoor kon Morandi ook gedetailleerde wax figuren maken zodat dit gebruikt kon worden voor anatomielessen. Morandi was zelf ook een docent en schreef een notitieboek vol met aantekeningen die gebruikt konden worden. Wat bijzonder was voor hun tijd, was dat Morandi het gezicht van het stel was, en niet haar man. Een van de focuspunten van Morandi waren de zintuigen, en onderzocht hoe de ogen, oren en neus apart werkten. Door haar onderzoek kwam zij achter bevindingen die door andere anatomen voorheen werden tegengesproken. Maar na elk onderzoek kwam zij tot hetzelfde resultaat. 

BRON


Naast Anna Morandi waren er meer vrouwen in de 18e eeuw die op verschillende wetenschappelijke gebieden een grote rol speelden. Zo was Laura Bassi de eerste vrouwelijke hoogleraar in Europa op het gebied van natuurkunde, Maria Gaetana Agnesi was de eerste vrouw die een wiskunde handboek schreef en Dorothea Erxleben was de eerste vrouwelijke arts in Duitsland.

Lees het fictieve verhaal van Nora Beady die opgroeit bij chirurg Horace Croft en zich ontwikkelt tot een onmisbare assistente. 

Het fictieve verhaal over Nora Beady, het eerste deel in de serie

‘De assistente van de chirurg’ van Audrey Blake is het eerste deel van de serie over Nora Beady. Londen, 1845. Nadat haar hele familie is overleden aan cholera, groeit Nora Beady op bij chirurg Horace Croft. Daar ontwikkelt ze zich tot een onmisbare assistente: ze plaatst hechtingen, maakt anatomische illustraties en voert experimenten uit. Alles in het diepste geheim, want het is voor vrouwen streng verboden om geneeskunde te beoefenen. Wanneer dokter Daniel Gibson de praktijk komt versterken, moet Nora een rol spelen die ze tot dusver niet kende: die van keurige jongedame. Een belangrijke medische ontdekking plaatst haar voor een onmogelijke keuze: onzichtbaar blijven en haar mannelijke collega’s de eer geven, of laten zien wat ze kan, met alle gevolgen van dien?